Masasayang Ibon . . .

Halos araw-araw ay naririnig ko ang awit ng mga ibon sa may bintana ng aking kwarto. (Palibhasa’y maraming puno sa paligid ay ginawang tambayan  ang mga sanga.) May isang uri nga ng ibon na tila hindi nagsasawa sa iisang tono. Saulo ko na nga ang melody. Madalas ay sinasabayan ko na rin. Natutuwa lang ako sa mga damuho... Di yata nila alam ang kahulugan ng salitang ‘kalungkutan’. Huni dito. Awit duon. Lipad. Laro. Taguan...Patintero…. Walang pakialam sa mga kaganapan sa paligid. Masaya na hinaharap ang bawat mga araw. Kapag umuulan, e di tahimik muna sila pero kapag maaraw na naman ay patuloy na uli sa ‘good time!’. Kung hanggang kailan ang kanilang pamamayagpag, ay wala silang pakiaalam. Basta mag-eenjoy sila hanggang may hininga. Relax lang sila.   Naiisip kaya nila ito?

Look at the birds of the air; they do not sow or reap or store away in barns, and yet your heavenly Father feeds them. Are you not much more valuable than they?  Can any one of you by worrying add a single hour to your life? ~Matthew 6:26-27  

Ang Turnilyo

Kahapon sa halip na magcomputer ay binago ko ang routine ko.  Naglinis ako ng bahay. Naghakot ng ilang mga gamit mula sa dating bahay namin kasama ang aking computer table.  Dinis-assemble ko para mas madaling buhatin at saka in-assemble muli pagdating.  Habang abala sa pag-aassemble, napansin ko na kulang ng isang turnilyo. “Ok lang, isang maliit na bagay  lang iyon.” Ang sabi ko sa sarili.  Pero nang matapos ko ang table ay medyo pauga-uga ang isang bahagi nito. Kasi nga kulang ng isang turnilyo.  Ayun, naghanap tuloy ako ng isang akmang turnilyo. Naabala pa tuloy sa paghahanap.  Akalain mo yun, isang napakaliit  at tila walang kwentang bagay  ay may silbi pala!

Minsan marahil ganyan din ang tingin natin sa sarili. Sino nga ba naman ako kung mawawala? Hindi naman ako kawalan. May magagawa ba naman ako?  - Mga katagang minsan ay nasasabi ko rin. Subalit gaya ng isang turnilyo ay mayroong halaga.. May kabuluhan at kadahilanan kung bakit nilikha. (Ooops, ang  seryoso ko naman. Haha!)  Anyway, isipin na lang natin na tayo man ay katulad  ng isang turnilyo. May function  kung talagang nanaisin. Gaya din ng isang key sa  keyboard na kung mawawala  ang isa ay sadyang mahirap  basahin kagaya nito:

(Note: late post, nai-type ko na ito before Christmas pero di ko maasikasong mai-post until now... hehe)

Simula at Wakas

Habang nagwawalis ako kaninang umaga, napansin ko ang mga mabibintog na bunga ng mangga. Nakalaylay sa mga sanga. Kay gandang pagmasdan. Mabuti na lamang at marami pa ring nanatili sa puno sa kabila ng mga bagyong dumaan at pabugso-bugsong hangin sa ngayon.   Sandali akong pumasok ng bahay, kinuha ang camera at saka pinicturan. At least pang souvenir man lang kung sakali mang magtuloy ang panibagong bagyo ('low pressure' pa lang naman). 

Napagtuunan ko rin ng pansin ang katabing puno. Ang sunkist na itinanim ni Tatay. Di kadalasang nabubuhay ang mga ganitong prutas sa isang tropical na bansa gaya ng Pilipinas subalit  nakapagpabuhay muli ng isang puno si Tatay. Natatandaan ko na mga bata pa kami nang mabuhay ang isang ganitong puno sa tabi ng lumang bahay namin.  Andami at kay tamis  ng bunga subalit di ito nagtagal at namatay  din. At sa ngayon sa ikalawang pagkakataon ay naging mayabong muli  ang isang puno. Napakarami  ng kanyang bunga. Matatamis at mabibintog. Yun nga lang sa paglipas ng panahon ay unti-unting nalalagas ang mga dahon. Natutuyo ang katawan. Nagbunga man siya ng marami nitong mga nagdaang taon ay tila yata  nagbabadya na ng pamamaalam.

Sabagay ganyan naman talaga ang buhay. Tao man o halaman - may simula at may wakas. Pana-panahon din lamang. Minsan hitik, minsan natutuyo. Nais man naming mapanatili ang kanyang pagyabong  pero sadyang darating ang panahon ng tagtuyot. Kaya nga marahil dapat lang na ipagpasalamat  ang lahat ng bagay  habang nariyan pa at pinakikinabangan.  Pagyamanin. Alagaan. Pahalagahan. Sapagkat sinuman ay hindi makasisiguro kung hanggang kailan ang kanyang dalang biyaya. 

Panibagong taon na nga pala. Nawa'y sikapin din nating simulan ang ating mga adhikain na may positibong pananaw at patuloy na pag-asa sa isang masaya at mapagpalang hinaharap.   

Seize the moments of happiness, love and be loved! That is the only reality in the world, all else is folly. It is the one thing we are interested in here. - Leo Tolstoy

Welcome the New Year 2013

Bilang na ang oras. Saglit na lamang at iiwan na natin ang taon ng 2012. Mapapalitan na muli ang mga kalendaryo. Simula na naman ng panibagong kabanata. Sabagay magpapalit lamang naman ng taon at posibleng ganuon pa rin ang mga gawain natin. Unless pipiliin natin ng ‘major overhaul’ (..na aking pinag-iisipin din. Paano kaya?) Anyway, anuman ang ating piliin at tahakin (ang lalim na tagalog noh), hiling ko sa Maykapal ang patuloy na kalakasan, kasiglahan, kapayapaan at kasaganaan para sa bawat isa gayundin para sa ating mga mahal sa buhay. Keep safe! Manigong Bagong Taon! Let us Welcome 2013 with cheers and gladness!

Matapos ang Pasko

Malungkot ang umaga.

makulimlim, malamig, tahimik…

Ganyan talaga siguro pagkatapos ng mga masasayang okasyon kagaya ng Pasko. Pero bukod pa dito, hindi talaga maganda ang lagay ng panahon lalo na sa Visayas at Mindanao na kung saan kasalukuyang nananalasa si Quinta (bagyo). Di naman siya ganung kalakas pero may mga casualties na din. Nakataas pa rin ang Signal Number 1 at 2 sa iba’t ibang bahagi ng bansa. Kalungkot naman. Hindi pa man nakakabangon dahil sa delubyong inihatid ni Pablo ay heto pa ang isa.

Kuha sa tapat ng aking bintana ngayong umaga

Sa personal level naman, nakapagpapa-down din sa isang tao ay ang mga expectations na hindi nangyari nitong nakaraang season. Sabagay ganyan naman talaga ang buhay. Hindi lahat ng mga inaaasahan natin ay natutupad. Ipagpasalamat na lamang ang mga na na-accomplished. Ang buhay ay isang roller coaster ride. Tataas-bababa. Magpasalamat sa mga pagkakataong nasa itaas at namamayagpag. Pero dapat ding ipagpasalamat ang mga panahon ng kawalan at kalungkutan. Hindi naman masamang magdamdam. Mag-isa... mag-isip... malito...o magtanong. Huwag lamang manatiling nakalugmok at nagmumukmok. Kailangang munang magpahinga at later ay bumangon. Hindi naman mananatili ang bagyo, bagkus daraan din lamang. Pahalagahan na lang ang mga natutunan habang nararanasan ang ulan at umasa na sa mga susunod na panahon ay sisikat ang araw.

Give thanks in all circumstances; for this is God’s will for you in Christ Jesus. ~ 1 Thessalonians 5:18

Selling lanterns on the streets...

Natawa ako sa nabasa ko nung isang araw. May mga batang carolers na kumanta na ganito ang kanilang lyrics:

Di ako sigurado kung seryoso ang mga batang yan. Kung sakali man ay sadyang nakakatawa. Kahit ako at madaling makasasaulo ng lyrics na yan. By the way, malamig na talaga ang simoy ng hangin. At wari’y kay saya ng bawat damdamin. Ang tibok ng puso sa dibdib. Para bang hulog na ng langit. Teka, lyrics din yan, napaawit lang at nais  bumati sa lahat ng 'Maligayang Pasko!' Nawa’y maramdaman natin ang tunay na diwa ng Pasko! Patnubayan nawa tayo ng Panginoon!